Gdy herbata zadomowiła się w innych częściach Azji, wszędzie zdobyła jakieś typowe formy picia i parzenia. Przede wszystkim Tybetańczycy uczynili z niej swój narodowy napój przygotowując herbatę z solą i masłem jaka. Smak ten jest dość nieoczywisty i trudny dla Europejczyków.
Skąd pochodzi herbata? Jej początki umiejscawia się w obrębie dzisiejszej Mjanmy, a niegdysiejszej Birmy, w górzystym i odludnym obszarze źródeł rzeki Irawadi. Jest to domniemane miejsce kolebki herbaty, ponieważ miejsce jej dzikiego występowania nie było punktem, a raczej obszarem w kształcie rogala biegnącego krzywo od Kambodży przez Mjanmę po południowe Chiny.
Herbata ma to do siebie, że nawet tańsza, niskiej jakości może być po prostu dobra. W przeciwieństwie do kawy, która niesmaczna jest po prostu niesmaczna, na smak herbaty ma wpływ towarzystwo, nasz nastrój, czas picia.
Wybierającym się w świat z kocem i termosem proponuję przepis na smaczną herbatkę. Dowolną ekspresówkę zalewamy gorącą, bardzo czystą wodą w ilości odpowiadającej objętości termosu. Zapominamy o cukrze i innych dodatkach.
W Polsce kultura herbaciana nigdy nie święciła wielkich triumfów, nie miała okazji się rozwinąć i utknęła sto lat temu w dziwnym połączeniu angielskiej popołudniowej herbatki, a rosyjskim samowarowym gotowaniem esencji, by tak naprawdę ulec całkowicie ekspresowemu urokowi herbacianych torebek.
Konopie to dość kontrowersyjna roślina, która trafiła do nas z Azji. Obecnie najmocniej kojarzona jest z narkotykiem. Szkoda, bo poza słynnym THC (susbtancja psychoaktywna), w konopiach znajduje się też wiele innych kannabinoidów, przynoszących wiele pożytku dla naszego organizmu.
“Shincha” to nazwa japońskiej herbaty sencha (煎茶) pochodzącej z pierwszych wiosennych zbiorów. Podobnie jak to jest z Darjeelingowymi First Flushami, tak też i tutaj Shincha uznawana jest za najlepszy zbiór.
Najbardziej aktywnym polifenolem w zielonej herbacie jest tzw. EGCG. Przykłady jego pozytywnego wpływu w zasadzie na każdym etapie przebiegu choroby można mnożyć. Warto podkreślić, że spożywanie zielonej herbaty nie niesie za sobą żadnych szkodliwych skutków ubocznych, a bezpieczną dawką jest spożycie nawet do 24 filiżanek zielonej herbaty dziennie (czyli 3g ekstraktu).
Często spotykam się z pytaniem „jaka jest twoja ulubiona herbata?” Zwykłem na to pytanie odpowiadać, że nie mam ulubionej herbaty ponieważ pijam wiele różnych herbat, których dobór zależny jest od wielu czynników. Mojego nastroju, sezonu, a nawet pory roku. Mimo, że nie mam zatem jednej konkretnej, ulubionej herbaty, to jednak mogę stworzyć listę kilku, które na mojej półce z herbatą i w moich czarkach goszczą regularnie.
Dlatego czasem piję kawę, czasem herbatę, choć jeszcze rok temu nie uwierzyłabym, że w „egoizmie” i „rodzicielskiej niefrasobliwości” mogę upaść tak nisko. Z samego rana łyknę kofeiny dla zagubionych i wspomnę jak w środku nocy, zwinięta w precel, jedną ręką tuląc śpiące wreszcie maleństwo, drugą wystukałam dla was tę budująca opowieść.
Ogród Steinthal jest jednym z ponad 80 słynnych indyjskich ogrodów herbacianych. Położony jest w zachodniej części Darjeeling i obszarem obejmuje ponad 670 hektarów. Niektóre z części ogrodu były uprawiane przez niemieckich Jezuitów.
Zaparzenie idealnej filiżanki kawy wymaga od nas drobiazgowości i dbania o szczegóły. Po znalezieniu ulubionego ziarna przyjdzie nam się zmierzyć z jakością wody używanej do parzenia, poszukiwaniem dobrego młynka, wybraniem ulubionej metody i sprzętu… Gdzieś na tej drodze pojawi się temat filtracji kawy.
Wprowadzenie grejpfrutów do diety pozwala efektywniej wykorzystać spożywaną kofeinę. Ułatwia to kontrolę jej dziennych dawek, bez potrzeby rezygnowania z pobudzających właściwości kawy.
Dzisiaj przygotowałam czarną herbatę Gorreana Pekoe. Herbatę Pekoe wytwarza się z drugiego liścia na pędzie. Listki do jej produkcji zbierane są od połowy kwietnia do czerwca. Suche liście są dość spore, ciemne, w kolorze wędzonej śliwki, mocno poskręcane. Susz pachnie słodko i delikatnie. Zapach ten najbardziej kojarzył mi się właśnie z suszoną śliwką lub rodzynkami.
Mate green to, można by powiedzieć, piąty rynek mate i piąty jej rodzaj mate. Nie znajduje się on w standardowej klasyfikacji gatunków i rodzajów mate lecz uważam, że powinien ponieważ tak zwana mate green jest odmienna od mate popularnych w Ameryce Południowej, tak jak gust europejski odbiega od tego, jakim szczycą się narody mające yerbę w swej kulturze głęboko zakorzenioną.
