W Polsce kultura herbaciana nigdy nie święciła wielkich triumfów, nie miała okazji się rozwinąć i utknęła sto lat temu w dziwnym połączeniu angielskiej popołudniowej herbatki, a rosyjskim samowarowym gotowaniem esencji, by tak naprawdę ulec całkowicie ekspresowemu urokowi herbacianych torebek.
Dlaczego huba zwróciła na siebie uwagę jako lek? Przede wszystkim dzięki swym właściwościom przeciwbakteryjnym i przeciwwirusowym. W praktykowanej od średniowiecza medycynie ludowej nie tylko przemywano naparem huby rany ale także płukano usta oraz narządy płciowe.
“Shincha” to nazwa japońskiej herbaty sencha (煎茶) pochodzącej z pierwszych wiosennych zbiorów. Podobnie jak to jest z Darjeelingowymi First Flushami, tak też i tutaj Shincha uznawana jest za najlepszy zbiór.
Dzisiaj przygotowałam czarną herbatę Gorreana Pekoe. Herbatę Pekoe wytwarza się z drugiego liścia na pędzie. Listki do jej produkcji zbierane są od połowy kwietnia do czerwca. Suche liście są dość spore, ciemne, w kolorze wędzonej śliwki, mocno poskręcane. Susz pachnie słodko i delikatnie. Zapach ten najbardziej kojarzył mi się właśnie z suszoną śliwką lub rodzynkami.
W okresie jesienno zimowym często przypominamy sobie o wielce praktycznym wynalazku jakim jest termos. Możliwość wypicia kubka ciepłej herbaty po kilku godzinach od opuszczania domu uratowała już nie jedną mroźną wyprawę lub poprawiła nastrój podczas miejskich podróż.
Kresowiacy mają bogatą kulturę nie tylko związaną z twórczością znanych osób z tych regionów ale także szeroko docenianą kuchnię. Jeden z bardziej interesujących przepisów na regionalną herbatę kresową wiąże się z niegdysiejszym brakiem dostępności wysokogatunkowej herbaty.
Yunnan (Yúnnán Shěng, 云南省) to górzysty region w południowo zachodnich Chinach. Graniczy on z Laosem, Burmą i Wietnamem. Yunnan można nazwać kolebką herbaty.
O Lapsang Souchung pewnie większość z nas słyszała lub nawet jej próbowała. To dość specyficzna herbata, bo wędzona. Jakoś przywykliśmy do tego, że istnieje pewien rodzaj czarnej herbaty, który się wędzi w przeważnie sosnowym dymie.
Susz jest drobny, pocięty o ciemnym kolorze z dodatkiem ładnych jasnych tipsów. Pachnie nieco żywicznie, rodzynkowo, aromatycznie. Napar ma kolor jasny, pomarańczowo/czerwonawy.
Lungching (Lung Ching lub Longjing) to chyba najsłynniejsza chińska zielona herbata. W zasadzie, gdy któryś ze znajomych mówi mi, że w prezencie dostał herbatę z Chin, jest bardzo prawdopodobne, że będzie to właśnie Lungching.
Wiele osób zastanawia się po jakim czasie można zaparzyć kolejny raz te same liście herbaty? Czy drugie, trzecie parzenie można zrobić po całodniowej przerwie? Często pytacie również: czy raz zaparzona herbata wieczorem nadaje się do kolejnego parzenia następnego dnia rano?
Tamaryokucha znana jest też pod nazwą Guricha lub Zwinięta skręcona herbata. W nazewnictwie główną rolę odegrały liście, które nie mają formy typowych japońskich igiełek, lecz są poskręcane i wyglądają jak małe herbaciane haczyki.
Jest to przyjemna herbata zbierana ręcznie. Susz tego delikatnie utlenianego oolonga jest zielony z przebłyskami żółci i jak to bywa w tego typu herbatach mocno poskręcany w drobne dość ciężkie kuleczki.
Każdego roku wraz z początkiem wiosny wszyscy fani herbaty i wiosennych, świeżych smaków nagrzewają swoje czajniki i nerwowo wyczekują siorbnięć z pierwszych naparów.
Dr Quan Vang z z Uniwersytetu w Newcastle twierdzi, że herbata z mikrofalówki jest zdrowsza i smaczniejsza od tej zaparzonej w tradycyjny sposób. Jego badania dowodzą, że herbata zaparzona w mikrofalówce ma więcej przeciwutleniaczy, polifenoli i jest dla nas najlepsza. Jak przygotować herbatę w mikrofalówce?
