Tradycyjna angielska herbata. Klasyczne angielskie mieszanki herbat

W Anglii kultura picia herbaty nie jest może najstarsza, ale z pewnością wykształciła sobie długą i rozbudowaną tradycję. Anglicy nie poznali herbaty jako pierwsi wśród Europejczyków. Można by powiedzieć nawet, że jak na kraj kolonialny dość późno poznali smak i zalety słynnego naparu. Nie ulega jednak wątpliwości, że to właśnie ten wyspiarski naród pokochał herbatę najbardziej. To w Anglii za przykładem Twininga zaczęły wyrastać herbaciarnie jak grzyby po deszczu. To właśnie Anglicy stworzyli zwyczaj popołudniowej herbatki i słynnego five o’clocka. Podczas gdy inne narody szybko nasyciły się entuzjazmem jaki towarzyszył przywiezieniu do Europy nowego napoju i jego popularność zaczęła stopniowo spadać, Anglicy pili herbaty coraz więcej i więcej, aż wreszcie herbata dostąpiła miana napoju narodowego w Anglii.

Brytyjczykom zawdzięczamy również kilka bardzo znanych mieszanek czarnej herbaty. Któż z nas nie zna smaku Earl Greya, lub nie słyszał o mieszance English Breakfast Tea? Typowych angielskich mieszanek jest jednak znacznie więcej. Przyjrzyjmy się im nieco bliżej.

Herbata Prince of Wales

Prince of Wales to mieszanka, która swoje powstanie jak i nazwę zawdzięcza księciu Walii Edwardowi. Była to jego ulubiona herbata, której dokładny skład nie jest jednoznacznie już znany ponieważ książę skomponował swój ulubiony napój i pozwolił sprzedawać go znanemu herbaciarzowi Twiningowi. Okazało się jednak, że herbata wkrótce straciła na popularności i większym zainteresowaniem cieszyła się w Ameryce Północnej. Skład tej kompozycji jak w przypadku wszystkich mieszanek jest dość płynny. Zasadą jednak jest łączenie różnych herbat chińskich (często Yunnan) z herbatą Keemun, która jest obowiązkowym składnikiem. To jej właśnie mieszanka zawdzięcza swój ziemisty posmak przy dość łagodnym naparze.

Herbata English Breakfast Tea

English Breakfast Tea to mieszanka śniadaniowa. Ma na celu swą mocą obudzić Brytyjczyków po nocy. Jest także wystarczająco intensywna, aby można ją z powodzeniem przyprawiać cukrem, mlekiem czy cytryną nie ryzykując zagłuszenia smaku samej herbaty dodatkami. W skład tej tradycyjnej mieszanki wchodzi herbata assam, ceylon oraz herbata kenijska. Mieszanka ta choć tak kochana przez Brytyjczyków prawdopodobnie powstała w Ameryce Północnej. Jej powstanie datuje się na rok 1843 i wiąże z kupcem Richardem Davisem, który pierwszy ją zmieszał i sprzedawał. Wiadomo, że do spopularyzowania mieszanki znacząco przyczyniła się królowa Wiktoria.

Herbata Irish Breakfast Tea

Irish Breakfast Tea to mieszanka irlandzka bardzo podobna do angielskiej kompozycji śniadaniowej. Różni się od niej znacznie wyrazistszym smakiem i większą zawartością herbaty z Kenii i Assamu. Skomponowana jest zwłaszcza do picia z dodatkiem mleka, które jest obowiązkową częścią diety Irlandczyków.

Angielska herbata Afternoon Tea

Afternoon Tea jest to kolejna z typowych Angielskich mieszanek czarnych herbat. Ta, w odróżnieniu od herbaty śniadaniowej skomponowana jest z myślą o herbacie popołudniowej z lekką przekąską, często na słodko. Herbata popołudniowa jest znacznie delikatniejsza i słabsza od śniadaniowej. Można spotkać kilka odmian tej mieszanki w zależności od producenta. Zasadą ich tworzenia jest komponowanie ze sobą herbat ze Sri Lanki oraz z Indii. Najbardziej podstawową mieszanką popołudniową jest właśnie mieszaniny herbaty Ceylon OP oraz herbaty z Darjeelingu.

Tradycyjna angielska herbata Earl Grey

Earl Grey to jedna z najbardziej znanych herbat na świecie, a na pewno najbardziej znana mieszanka. Nazwa oznacza dziś właściwie każdą herbatę czarną aromatyzowaną olejkiem bergamotki choć najlepsza komponowana jest z herbaty Ceylon. Bergamotkę odkryto w Maroko, Tunezji i Algierii, a produkować i handlować olejkiem z owoców bergamotki zaczęto w miejscowości Bergamo we Włoszech. Stąd nazwa owocu.

Skąd nazwa herbaty Earl Grey?

Mieszanka zawdzięcza ją postaci hrabiego Charlesa Greya, który w latach trzydziestych XIX wieku pełnił obowiązki premiera Anglii. Jest wiele teorii, które próbują wyjaśnić powstanie tej kompozycji. Nie wiadomo, która jest prawdziwa ale kilka z nich można odrzucić z całą pewnością jak choćby tę, że hrabia Grey będąc w Chinach uratował tonącego w rzece syna bogatego mandaryna i w dowód wdzięczności otrzymał w prezencie skrzynkę tej właśnie herbaty. Wiadomo, że Grey nie był nigdy w Chinach. Inna teoria, która jest najbardziej prawdopodobna to ta, według której Grey zamówił u znanego herbaciarza Twininga właśnie taką mieszankę i na jego cześć nadano jej tę nazwę. Powstało z czasem wiele odmian tej herbaty. Jest Earl Grey Imperial z dodatkiem jaśminu, jest Lady Grey z bławatkiem i pomarańczą oraz cytryną, French Earl Grey zmieszany jest z kwiatem róż. Herbata Earl Grey nadaje się do picia bez dodatków lub z cukrem i cytryną. Z mlekiem raczej nie komponuje się dobrze.