Herbata po fryzyjsku ze słodką śmietaną i cukrem kandyzowanym

Fryzja to obecnie kraina w północnej Holandii. Historycznie jednak był to obszar znacznie większy obejmujący poza północną Holandią także część Danii oraz Niemiec. Fryzję dzielono niegdyś na trzy części: zachodnią, wschodnią i północną. Część wschodnia zaś jest ojczyzną herbaty po fryzyjsku.

Czym jest herbata wschodniofryzyjska?

Nie tylko herbata wschodniofryzyjska to mieszanka, która swój rodowód wywodzi z tych okolic, ale także wyjątkowy sposób podawania i picia herbaty to coś co miejscowi zaliczają do swojego dziedzictwa.

Sama herbata wschodniofryzyjska to mieszanka, która spodobała się Holendrom szczególnie. Daje ona intensywny i esencjonalny napar. Jest to blend czarnych herbaty, który w większości składa się z herbaty asam, po za nią w składzie znajduje się czarna herbata indonezyjska.

Kompozycja taka osadzona jest w historii ponieważ Holendrzy właśnie w Indonezji założyli swe liczne magazyny przeładunkowe by zachować ciągłość przepływu towarów między Holandią, a różnymi krajami, z którymi handlowała Holenderska Kompania Wschodnioindyjska. Tutaj także jeszcze w XVII wieku założono pierwsze uprawy herbaciane korzystając z nasion przywiezionych z Japonii. Dopiero jednak w wieku XIX, gdy Brytyjczycy odnieśli sukces w uprawie herbaty w Indiach również Holendrzy postanowili rozwinąć swoje uprawy w Indonezji bazując na odmianie asamskiej.

W ten sposób powstała mieszanka wschodniofryzyjska, której używa się do przygotowania herbaty po fryzyjsku. Jeśli mamy problem ze zdobyciem gotowej mieszanki, możemy przygotować ją sami mieszając ze sobą herbatę asam oraz czarną herbatę z Indonezji zachowując przewagę herbaty asam. Ostatecznie, użyć można po prostu herbaty asamskiej lub jakiejkolwiek innej dającej mocny napar.

Przygotowanie herbaty po fryzyjsku

• mocny napar herbaty,
• biały cukier kandyzowany,
• oraz słodką, gęstą śmietankę.

Do filiżanki wrzuca się kilka kryształów cukru i zalewa je gorącą herbatą. Powinniśmy wlać niezbyt dużo, jedynie tyle by przykryć cukier. Tutaj należy słuchać jak charakterystycznie strzelają pękające cukrowe kryształy. Następnie na wierzch dodać należy nieco zimnej śmietany i zaczekać chwilę by się sama rozprowadziła. Najlepiej robić to na brzegu filiżanki i obserwować jak na powierzchni powstają słynne „chmurki” śmietankowe, czyli smugi śmietany.

Herbaty nie wolno mieszać. Włożenie łyżeczki do filiżanki jest znakiem dla gospodarza, że gość już nie będzie pił. Niemieszaną herbatę należy wypić w trzech łykach by poczuć wszystkie trzy smaki: gorzki herbaciny, śmietankowy i cukrową słodycz z niezupełnie rozpuszczonych kryształów. Takich filiżanek w dobrym guście jest wypić trzy.

W Niemczech i Holandii wypija się herbatę nawet trzy razy dziennie. Co ciekawe tutejszy five o’clock przypada na godzinę trzecią po południu.

Autorem tekstu jest Rafał Przybylok