Herbata biała, Biała Piwonia czyli Bai Mudan (Pai Mu Tan, Pai Mutan)

Herbata biała, Biała Piwonia czyli Bai Mudan (Pai Mu Tan, Pai Mutan)

Autorką tekstu jest Ewa (herbatniczek.wordpress.com)

Według mnie, ma wszystko, co powinna mieć biała herbata- piękny, czysty kolor, orzeźwiający smak i kwiatowy zapach. Tym razem chwilę o białej herbacie Pai Mu Tan (lub Bai Mudan): biała piwonia, określanej mianem drugiej najlepszej białej herbaty.

Królowa ogrodów: piwonia

Nazwa Bai Mudan (Pai Mu Tan/ Pai Mutan/ Baimudan/ White Peony) oznacza białą piwonię. Dlaczego taka nazwa? Otóż według jednych herbata ta, charakteryzuje się bardzo ładnym rześkim zapachem przypominającym nieco właśnie piwonię. Według innych pączek i dwa listki, które w dobrej jakości herbacie potrafią być wciąż połączone ze sobą przypominają kształtem właśnie piwonię. Poza tym sama piwonia jest symbolem dobrego powodzenia i bogactwa, co z kolei czyniło ją mile widzianą we wszelkich ogrodach, gdzie pięknie się prezentuje. Często była również wykorzystywana jako motyw w sztuce (oznaczając czystość, opiekę oraz zamożność).

Skąd pochodzi herbata oraz jak się ją produkuje?

Pai Mu Tan pochodzi z Chin a konkretniej z regionu Fujian. Do produkcji tej herbaty używa się dwóch kultywarów (czyli odmian o trwałych cechach) Fuding Da Bai oraz Zhenge Da Bai, z których to w drugiej połowie marca i pierwszej połowie kwietnia zbierane są pączek wraz z dwoma listkami. Samo zbieranie przebiega z uwagą, tak by nie uszkodzić delikatnych tkanek.

Następnie owe pączki z listkami poddawane są procesowi produkcji nieco krótszemu niż w wypadku innych herbat. Kluczem jest jedynie częściowe utlenienie (podczas suszenia na świeżym powietrzu w promieniach słońca oraz wewnątrz budynku) przerwane procesem podgrzewania. Podczas całej produkcji dba się o to, by listki nie zostały uszkodzone, gdyż to może przyspieszać reakcje chemiczne w nich zachodzące.

Co jest efektem końcowym, czyli jak wygląda i smakuje biała piwonia?

Otóż dobrej jakości biała piwonia zawiera niepołamane listki w kolorze szarozielonym (ciemniejszym lub jaśniejszym) oraz pączki, które pokryte są białym lub srebrzystym meszkiem. Napar ma blady kolor, zielonkawy lub złotawy. Smak natomiast ma owocowy, lekko słodki. Napar określany jest jako jedwabisty. Nasza herbata powinna mieć świeży, czysty, nieco kwiatowy zapach, jednak nie powinno się w niej wyczuwać tonów trawiastych

Jak się ją przygotowuje?

Doszukałam się informacji, że herbata ta sprzyja nowicjuszom (takim jak ja;)), gdyż ciężko jest ją zaparzyć źle. Biała piwonia jest bowiem dość tolerancyjna na różnice w temperaturze wody jak i czasie parzenia.

Można parzyć ją na kilka sposobów- najszybszy jest ten gdy na szklankę wody (ok 200 ml) parzymy łyżeczkę herbaty i robimy to w temperaturze między 70 a 80 stopni w czasie od 1 do 3 minut (niektóre sklepy podają czas parzenia nawet do 10 minut)

W pozostałych sposobach herbata parzona jest wielokrotnie w proporcji 1-1,5 łyżeczki na nieco mniej niż szklankę wody, bo 150 ml.

Sposób pierwszy: temperatura 90 stopni, czas 1 minuta przy dwóch pierwszych parzeniach i 3 minuty przy kolejnych
Sposób 2: temperatura 85 stopni, czas 3 minuty przy pierwszym parzeniu, 4 przy drugim i 5 przy trzecim
Sposób 3: Temperatura 80 stopni, czas 5 minut przy pierwszym parzeniu, dwie minuty przy drugim i 3 minuty przy trzecim.

Dlaczego warto ją pić?

Zacznę od części praktycznej- ekonomicznej. Herbata ta mimo, że uznawana jest za jedną z lepszych białych herbat, ma również rozsądną cenę. Poza tym, jak już wspomniałam, jest to herbata dość toleranyjna na nasze niepowodzenia przy parzeniu, więc raczej jej nie zmarnujemy (no chyba, że celowo).

Z pozostałych niematerialnych charakterystyk, to według mnie po pierwsze warto zwrócić uwagę na jej smak i zapach. Picie tej herbaty jest wielką przyjemnością, nie tylko ładnie się prezentuje ale i rozsiewa przyjemny aromat. Ma również wiele zalet zdrowotnych, jak to biała herbata. Pełna jest antyoksydantów, polifenoli oraz witamin. Orzeźwia i mobilizuje, często określana jest mianem eliksiru młodości.