Herbata zielona Tai Ping Hou Kui – płaska herbata

Herbata zielona Tai Ping Hou Kui jest jendą z bardziej niezwykłych i rzadkich herbat. W Chinach jest znana od czasów dynastii Qing, czyli od XVII w. Jej najbardziej charakterystyczną cechą są płaskie, rozgałęzione listki ogromnych wręcz rozmiarów. Listek herbaty może mieć nawet 6 cm. Sama herbata Taiping wywodzi się z miejscowości o tej nazwie i produkowana jest jedynie w trzech wioskach gdzie występują idealne warunki klimatyczne oraz gdzie występuje unikalna odmiana herbaty. Mowa tutaj o szczepie shi-da, który cechuje się wyjątkowo długimi liśćmi o owalnym kształcie i szpiczastym końcu.

Kiedy odbywa się zbiór herbaty?

Zbiór herbaty tai ping podlega licznym kryteriom. Pomijając już wymagane wielkie doświadczenie zbieraczy, którzy będą w stanie zerwać jedynie pełnowartościowe liście, zbiorom towarzyszyć musi odpowiednia pogoda. Nie można zbierać liści w deszczu ani w słońcu. Zbiór musi odbyć się we mgle między godzinami 6 a 10 rano. Co więcej jedynie 12 dni w roku nadaje się do zbioru najwyższej jakości liści. Zbiór rozpoczyna się około połowy kwietnia.

Ręczne formowanie listków to żmudny proces polegający na odpowiednim układaniu liści na specjalnej ramie z naciągniętą tkaniną. Następnie listki są wałkowane specjalnym drewnianym wałkiem co spłaszcza je i sprawia, że na każdym z nich widać odciśniętą charakterystyczną fakturę tkaniny.

Tai Ping Hou Kui – legenda

Legenda związana z powstaniem tej herbaty mówi, że w górach zmarł król małp, który rozpaczał po stracie syna. Król wybrał na śmierć miejsce pod drzewem i wyzionął ducha z żalu po synu na oczach przechodzącego chłopa. Chłopu zrobiło się żal małpiego króla i pochował go w miejscu gdzie umarł. Okazało się, że kolejnego roku w tym miejscu wyrosły krzewy herbaty różniące się wyglądem od innych. To właśnie był nowy szczep herbaty służący do produkcji tai pinga. Mówi się, że to wdzięczny duch króla małp przeniknął krzewy herbaciane wydłużając ich liście.

Autorem tekstu jest Rafał Przybylok

Fot. główna: Jadwiga Janowska