Herbata irańska

Irańczycy lubią herbatę słodką i mocną. Podobną do tej, jaką piją się w Turcji. W powszechnym użyciu są także samowary, które są wręcz narodowym sposobem parzenia herbaty w sąsiadującym z Iranem, Azerbejdżanie.

Iran jest krajem muzułmańskim, a po rewolucji Islamskiej kieruje się prawem szariatu. Ma to oczywisty związek z herbatą, ponieważ nowe prawo, wprowadzone na przełomie lat 70 i 80 ubiegłego wieku zakazywało między innymi picia alkoholu. Dotąd wino pełniło ważną funkcję w życiu Irańczyków i musiało zostać czymś zastąpione. Najpierw sięgnięto po kawę, a potem po herbatę, która była tu już dobrze znana od niepamiętnych czasów. Wynika to z faktu, że przebiega tędy słynny szlak jedwabny, którym transportowano do Europy nie tylko jedwab ale też inne towary, w tym herbatę.

Ciekawostką jest fakt, że czarną herbatę przygotowuje się także często już posłodzoną i bywa, że podaje się ją w postaci dwuwarstwowego napoju. Parzenie w samowarze jak i w stylu tureckim polega na rozcieńczeniu esencji herbacianej wrzątkiem. Wlewając do szklanki najpierw wrzątek ze sporą ilością cukru, a następnie herbatę możemy uzyskać niemieszające się od razu warstwy.

Co do upraw herbaty w samym kraju zauważyć trzeba, że kupcy Irańscy sprowadzali herbatę z Indii i to tam pod koniec XIX wieku wybrał się Kahef Al Saltaneh z misją ambasadora. Sprowadził on pierwsze 3000 nasion do kraju i już po paru latach w regionie Lahijan nad morzem Kaspijskim, szumiały herbaciane krzewy. Jego plan udał się dzięki podstępowi, ponieważ w tamtych czasach Brytyjczycy zazdrośnie strzegli sekretów produkcji herbaty. Kahef Al Saltaneh znał jednak biegle język francuski i udając francuskiego robotnika zaangażował się do pracy na brytyjskiej plantacji. W ten sposób nie tylko wszystkiego się dowiedział, ale też zdobył nasiona.

W latach trzydziestych powstała pierwsza fabryka. Przemysł herbaciany szybko się rozwijał lecz na początku XXI wieku przeżył kryzys co doprowadziło do zamknięcia wielu plantacji i znacznej redukcji produkcji.

Obecnie produkuje się w Iranie głównie herbatę czarną oraz na niedużą skalę także zieloną.