Czym różni się parzenie herbaty po turecku a herbata z samowara?

Technik parzenia herbaty jest wiele i trudno się spierać co do tego czy są poprawne czy nie. Zasadniczo parzenie herbaty powinno się odbywać przy zachowaniu proporcji poszczególnych parametrów takich jak doza, czas parzenia i temperatura wody. Aby móc to zrobić powinniśmy herbatę po odpowiednim czasie odcedzić.

Czym się różni herbata z samowara a herbata po turecku?

Między tymi dwoma technikami jest kilka różnic.

• Przede wszystkim samowar ma własne źródło ciepła. W przypadku starszych modeli, w których trzeba rozpalić ogień, urządzenie to jest zupełnie niezależne od pieca czy elektryczności. Można go wynieść do ogrodu i rozpalić choćby patykami, by cieszyć się herbatą.
• Zestaw turecki wymaga jednak pieca lub kuchenki na której można go ustawić i doprowadzić do wrzenia.
• Inną różnicą jest historyczne użycie samowaru. Samowar nie tylko służył do herbaty, ale także do gotowania wody w różnych celach. Można było używając go nawet się umyć.
• Objętość obu zestawów jest różna. Samowar w swym bojlerze mieści przynajmniej parę litrów wrzątku, dolny czajnik turecki jest zdecydowanie mniejszy i musi być uzupełniany.
• Jeśli chodzi o komfort użycia, Turcy wyprzedzili Rosjan. Mały zestaw łatwo przechowywać i użyć w kuchni, woda i herbata są gotowe szybciej i jest ich mniej co pozwala przygotować herbatę dla mniejszej grupy osób.
• Zarówno samowar jak i czajniczki tureckie możemy obecnie znaleźć w nowoczesnej wersji elektrycznej. O ile samowar przypomina raczej gastronomiczny warnik z czajniczkiem, o tyle Turcy preferują coś, co porównalibyśmy raczej do elektrycznego czajnika kuchennego z dostawianym u góry imbryczkiem.

Uważamy, że obie wersje są godne uwagi, a herbata przygotowana w nich nie różni się znacznie. Obie te techniki bazują właściwie na tym samym lecz w swój własny, oryginalny sposób wpisujący się w tradycję i gust swoich entuzjastów.

Tradycje przygotowywania herbaty właściwe dla różnych kultur często jednak łamią te zasady, które tak naprawdę powinny nam służyć jako wskazówka. Nic nie stoi na przeszkodzie by parzyć tak, jak nam najbardziej smakuje. W końcu to pijący ma być zadowolony z naparu, jego smaku i mocy. Jaką rolę odegrał samowar w historii Polski? Przeczytaj artykuł.

Parzenie herbaty w samowarze

Najbardziej znanym sposobem parzenia herbaty, który łamie zasady jest przygotowywanie jej w samowarze.

Samowar to popularne na wschodzie urządzenie służące do gotowania wody czy to za pomocą grzałki elektrycznej czy otwartego ognia. Od czajnika jakiego używamy w kuchni do gotowania wody różni się jednak zasadniczo. Na szczycie samowara ustawiony powinien być imbryczek z mocną, herbacianą esencją. Esencja ta, będąca albo mocnym naparem dużej ilości liści albo nawet odwarem służy raczej do tego, by ją rozcieńczyć niż do bezpośredniego picia. Gotowanie herbacianych liści pozwala wycisnąć z nich co tylko się da i podyktowane może być poniekąd oszczędnością jaką w dawnych czasach należało się wykazać w obchodzeniu się z drogim i nieraz deficytowym towarem jakim była herbata. Mocny napar jest ciemny i gorzki, bardzo wysycony i po rozcieńczeniu wrzątkiem może być pity jak zwyczajnie parzona herbata. Często jednak, z uwagi na wyraźny smak stosuje się dodatek cukru.

Samowar ukształtował gust herbaciany całych narodów na przestrzeni pokoleń i do dziś możemy spotkać starsze osoby podgrzewające w czajniku mocną herbatę po to, by przez cały dzień, raczyć się nią z dodatkiem wody. Bardzo przydatny był do tego inny relikt kuchenny, którym jest piec służący do gotowania i wymagający rozpalenia w nim ognia. Na takim piecu, gdzieś z boku, z dala od najgorętszej jego części można było trzymać stale gorący i stale doparzający się czajnik.

Parzenie herbaty po turecku – Caydanlik

Samowarowa koncepcja parzenia jest związana ze sposobem stosowanym w Turcji. Mamy tu do czynienia ze sprytną konstrukcją dwóch czajników zwaną caydanlik. Mniejszy, stawiany u góry służy swym dnem za pokrywkę większemu, który z kolei wypełniony wodą ustawiony jest na ogniu. Gotująca się woda, podobnie jak w samowarze podgrzewa esencję w górnym naczyniu. Podobnie jak w samowarze, czy jak w przypadku babcinego pieca, esencję zaczerpniętą z czajniczka rozcieńcza się wrzątkiem. Sposobów przygotowania takiej herbaty jest bardzo dużo i każdy ma swój gust w tej kwestii. Podstawowa zasada jednak nie różni się od samowara.