Świeża herbata z prowincji Darjeeling. Herbata Darjeeling

Świeża herbata z prowincji Darjeeling. Herbata Darjeeling

Region Darjeeling w północno-wschodnich Indiach słynie z wysokiej jakości herbaty czarnej. Oczywiście nie jest to jedyna produkcja tych ogrodów, ponieważ można znaleźć Darjeelingi także zielone, białe, a nawet oolong. Słynne w całym świecie są jednak czarne, które są nieco nietypowe jak na swój rodzaj. Produkcja czarnej herbaty z Darjeeling różni się nieco od tej jaką znamy z innych popularnych regionów produkujących herbaty czarne. Żeby herbata była czarna musi przejść proces oksydacji, który przeprowadza się w stu procentach. Liście czernieją całkowicie, a reakcje chemiczne jakie w nich zachodzą doprowadzają do powstania typowego aromatu czarnej herbaty. W przypadku Darjeeligów oksydacja jest przerywana wcześniej dzięki czemu aromat jest delikatniejszy, bardziej owocowy, a napar żółto-bursztynowy. Same liście nie są zupełnie czarne i sporo wśród nich zielonych części, co w przypadku zwykłej czarnej herbaty uznane byłoby za niedofermentowanie i oznakę złej jakości.

Ogrody w Darjeeling zostały założone przez Anglików w czasach kolonialnych. Wielki wpływ na ich powstanie miała Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska, która poszukując sposobów na uniezależnienie swego handlu herbacianego od nieprzychylnych Chin, wpadła na pomysł uprawiania herbaty w należących do korony Indiach. Miejscowa herbata typu assamskiego jednak nie cieszyła się aż taką popularnością wśród Anglików i pojawiła się potrzeba sprowadzenia roślin odmiany chińskiej. Z misją tą wysłano do Chin młodego odkrywcę i botanika Roberta Fortun, który w połowie XIX wieku wyruszył w przebraniu w dwie podróże i pozyskał 13 tysięcy sadzonek herbacianych. Wysyłał jej na bieżąco do Indii w skrzyniach Warda – specjalnych przenośnych szklarenkach, które w tych czasach służyły do transportu egzotycznych roślin. Niestety Brytyjczycy zmarnowali całą partię i dopiero druga podróż Roberta przyniosła rezultaty ponieważ tym razem wysyłał nasiona, z których udało się założyć pierwsze ogrody. Herbata pochodząca z tych oryginalnych sadzonek oznaczana jest symbolem Ch. Botanicy jednak podjęli wysiłki krzyżowania i selekcji krzewów herbacianych dostosowując je do miejscowych warunków. Takie znajdziemy pod oznaczeniem Cl.

Obecnie herbatę uprawia się w przeszło 80 ogrodach w siedmiu regionach Darjeeling. Są to ogrody położone bardzo wysoko ponieważ herbata uprawiana jest tam nawet na wysokości 2300 m n.p.m. Niektóre ogrody produkują herbatę przemysłowo, inne są tak małe, że cały zbiór i obróbka odbywają się ręcznie. W związku z niewielką produkcją herbata z tych plantacji jest droga i trudno osiągalna.

Najcenniejsza jednak jest ta, która pochodzi z pierwszych wiosennych zbiorów rozpoczynających się, w zależności od pogody, nawet na początku marca. Są to bardzo delikatne i świeże herbaty, w których często wyraźnie da się wyczuć typowy dla Darjeelingów posmak muszkatowy. Dostawa świeżych herbat odbywa się drogą lotniczą co znacznie podwyższa i tak wysoką już cenę, lecz chętnych nie brakuje. Wokół świeżych dostaw często odbywa się święto związane z degustacjami i porównywaniem z first flushami z zeszłego roku.

Kolejne zbiory w tym regionie to międzyzbiór – czyli mniej ceniony, odbywający się między pierwszym a drugim zbiorem; wysoko ceniony, choć gorszy od pierwszego zbiór drugi; zbiór trzeci monsunowy dający duży plon lecz niezbyt wysokiej jakości; oraz wreszcie, znów lepszy i bardziej ceniony, zbiór jesienny.

Kwiecień i maj u każdego herbaciarza mija pod znakiem wyczekanych herbat z Darjeelingu. Jeśli zatem jeszcze nie próbowaliście tegorocznych świeżynek to najwyższa pora. Pamiętajmy, że te herbaty i świeższe tym lepsze.