Herbata kwitnąca

Koncepcja kwitnącej herbaty przeniknęła już mocno do kultury masowej i kojarzy nam się przede wszystkim z Azją. Co ciekawe obok tych, którzy wywodzą tradycję przygotowywania takich herbat z odmętów chińskiej historii, są także osoby uważające ją za zupełnie współczesny wynalazek. Niestety historia herbaty kwitnącej jest dość niejasna i rozmyta.

Układanie kompozycji kwiatowych z herbatą, choć uważa się, że miało u podstaw bawić możnych podczas uroczystości i świadczyć o ich prestiżu, jest też w pewnym stopniu związane z symboliką. W Chinach wręczając kartki z wizerunkami zwierząt lub postaci możemy przekazać konkretne życzenia. Podobnie jest z herbatą kwitnącą, która pełnić może rolę jaką w naszym kręgu kulturowym przypisuje się ofiarowaniu kwiatów.

Herbata taka zyskała sporą popularność w świecie zachodu choć wielu entuzjastów herbaty uważa, że jej smak nie jest wyjątkowo urzekający i ma ona przede wszystkim dobrze wyglądać. Generalnie dla odpowiedniego efektu stosunek kwiatów do herbaty musi być większy niż w jakiejkolwiek innej herbacie aromatyzowanej kwiatami. Stąd można by właściwie uznać to za napar kwiatowy z dodatkiem herbaty.

Produkcja herbaty kwitnącej

Kule herbaciane zwijane są ręcznie z użyciem bawełnianej nici. Używając różnych suszonych kwiatów i liści herbaty, najczęściej białej choć znane są tez kule zielone i czarne, tworzy się kompozycję tak by złożone liście herbata stanowiące zewnętrzną warstwę niemal całkowicie skryły kwiaty. Po wrzuceniu do gorącej wody kula zaczyna rozchylać listki i ukazuje się bukiet kwiatów, który czasem potrafi tworzyć wielopoziomowe kompozycje. Przy herbatach produkowanych bardziej masowo jest to po prostu kilka kwiatów.

Legenda o herbacie kwitnącej

Wokół herbaty artystycznej wyrosło też kilka legend. Jedna na przykład opowiada o powstrzymaniu wybuchu wulkanu w prowincji Yunnan. Gdy ziemia drżała pewien producent herbaty zwinął czerwone kwiaty w świeże liście herbaciane i parzył je modląc się by tak, jak czerwony kwiat skryty w herbacie, lawa pozostała pod ziemią i by wulkan wybuchał w czajniczku, a nie w rzeczywistości. Podobno wulkan nie wybuchł do dziś.

Inna historia opowiada o Niebiańskiej Cesarzowej, która z okazji swych urodzin pragnęła poczęstować swych gości brzoskwiniami ze świętego drzewa brzoskwiniowego. Na straży owoców postawiła Małpiego Króla, który nie oparł się pokusie i zjadł najlepsze z brzoskwiń. Za karę został uwięziony w jaskini. Gdy rozpaczał usłyszał go przechodzący mnich, który uwolnił go i nauczył zwijać herbaciane kule przypominające brzoskwinie. Małpi Król doskonalił tę technikę zwijając jedną kulę dziennie. Gdy miał tysiąc kul udał się na kolejne przyjęcie urodzinowe cesarzowej i ofiarował jej swoje herbaciane brzoskwinie prosząc o przebaczenie. Cesarzowa zachwycona kwitnącą herbatą wybaczyła mu winy i podawała herbaciane brzoskwinie na kolejnych ucztach urodzinowych.