Teh Tarik, czyli herbata po Malezyjsku

Dosłownie nazwę teh tarik można przetłumaczyć jako “herbata ciągnięta”. Co to oznacza? Chodzi tutaj o specyficzny i kuglarski sposób przygotowywania teh tarik. Technika ta znana jest także z Tajlandii, gdzie podobnie przygotowuje się słynna tajską mrożoną herbatę.

Kuglarskie zabawy mają przyciągnąć klientów, którzy chcą popatrzeć jak w artystyczny sposób przygotowuje się ich herbatę. Cała sztuka polega na przelewaniu naparu herbacianego wraz z mlekiem z jednego kubka do drugiego by dobrze wszystko wymieszać i doprowadzić do powstania gęstej piany. Przelewanie naparu odbywa się z dużej wysokości lub w czasie wykonywania piruetów z wykorzystaniem siły odśrodkowej. Pozwala to przelewać napar cienką strugą niemalże w poziomie.

Popisy sprzedawców odbijają się na utargu i mają źródło w historii. Jako pierwsi taką herbatę przygotowywali muzułmańscy imigranci rozkładając swoje stragany przy plantacjach kauczuku. Próbowali oni sprzedać swoją herbatę robotnikom i aby przyciągnąć klientów do swojego stoiska wpadli na pomysł, żeby nęcić ich widokiem przelewanej z wysoka herbaty.

Dziś herbata teh tarik jest oficjalnie narodowym napojem w Malezji. Znana jest także w Singapurze.

Teh tarik można bardzo łatwo przygotować jeśli oczywiście pominiemy żonglerkę. Potrzebny nam jest mocny napar czarnej herbaty oraz słodzone mleko zagęszczone. Początki tego naparu są nieco niechlubne, ponieważ brak dobrej jakości herbaty spowodował konieczność zdominowania go innym wyrazistym smakiem. Padło tutaj na zagęszczone, słodkie mleko, ponieważ nie tylko wpisywało się to w angielską kulturę herbacianą ale także maskowało nieszczególną herbatę gęstym, śmietankowym smakiem skondensowanego mleka. Aby takie gęste mleko równo wymieszać niezbędne jest kilkukrotne przelanie naparu, choć nie koniecznie w połączeniu z piruetem.

Herbata do tek tarik powinna być cejlońska. Mocny napar może być dosłodzony, lub nie posłodzony wcale, zgodnie z życzeniem klienta. Są także wersje z imbirem, a nawet mieszanka z kawą.

Wspólną cechą jest „przetrzymany” mocny napar czarnej herbaty, skondensowane mleko słodzone oraz przelanie cienką strugą z wysoka powodujące powstanie pianki.

Autorem tekstu jest Rafał Przybylok

Źródło fotografii głównej: youtube.com / user: iwtbm