Podróż herbaty do Malezji i Tajlandii

Pod wpływem Chińskiej i Japońskiej tradycji herbacianej wykształciła się kultura herbaty na Tajwanie oraz w Korei. Widać tutaj wpływy: na Tajwanie bardziej chińskie, w Korei japońskie. Tajwan słynie z herbat oolong, które tak bardzo upodobali sobie Chińczycy i których używali do swojej ceremonii herbacianej. Również Tajwańska ceremonia bardzo przypomina chińskie Gong Fu Cha. Gdy w tak zwanych Chinach kontynentalnych rozszalała się rewolucja kulturowa, wiele przejawów dawnych tradycji i sztuki zostało zniszczonych. Tajwan był miejscem gdzie rewolucja nie dotarła i to tutaj mistrzowie herbaciani poczuli się w obowiązku ratować pamięć chińskiej ceremonii zachowując ją, praktykując i rozwijając tak, że z czasem zaistniały pewne różnice i tym samym wyodrębniła się ceremonia tajwańska.

Jeśli zaś chodzi o Koreę to znajdziemy tutaj mieszankę zarówno chińskiej kultury herbacianej objawiającej się produkcją herbaty z chińskich krzewów i używania do ceremonii zestawu nieco podobnego do chińskiego, pojawia się tutaj jednak czajniczek typowy dla ceramiki w Japonii, herbata co prawda jest liściasta, a nie mielona na proszek jak w Japonii, lecz sama ceremonia ma sporo z Cha Do.

Popularna w Azji jest także herbata ciągnięta, czyli przelewana z wysoka lub w trakcie różnych akrobacji i tanecznych piruetów. Mocna czarna herbata z dodatkiem skondensowanego mleka i lodu oraz różnych regionalnych dodatków popularna jest z Malezji i w Tajlandii. Tutaj kuglarskie sztuczki z herbatą miały zachęcić klientów do podejścia do straganu i zakupu, dziś jest to wabik na turystów z zachodu.

Z Tajlandii pochodzi także zyskujące ostatnio popularność buble tea. Czyli w oryginale herbata czarna z mlekiem i ugotowanymi kulkami tapioki, a dziś w wielu wersjach już herbata w praktycznie każdym kolorze i z wszelkimi dodatkami smakowymi.