Herbata indonezyjska. Herbata z Indonezji Sumatra Oolong

Herbata indonezyjska słynie w świecie ze swej wysokiej zawartości katechin. Główna produkcja krajowa to herbata czarna, następnie zielona. Część herbat jest w Indonezji produkowana metodami ortodoksyjnymi lecz większość czarnej herbaty wytwarza się tutaj metodą CTC. Czarne herbaty z Indonezji są najbardziej cenione, zielone uważa się za przeciętne.

Plantacje herbaciane w Indonezji

Indonezja jest obecnie siódmym największym producentem herbaty na świecie, chociaż w ostatnich latach produkcja herbaty zmalała nieco na rzecz bardziej lukratywnego przemysłu oleju palmowego. Eksport herbaty jednak wzrasta z roku na rok więc coraz więcej dociera jej na zachód. Największe uprawy herbaty w Indonezji znajdują się na Jawie i na Sumatrze. Uprawą herbaty zajmują się tam nie tylko wielkie plantacje ale także mniejsi rolnicy. Wielkie przedsiębiorstwa skupują od nich surowiec pod warunkiem, że jest on odpowiedniej jakości i pod swoją marką produkują herbatę na eksport.

Historia herbaty w Indonezji

Indonezja pojawiła się na mapie Europejczyków w 1513 roku kiedy to Holendrzy poszukując pieprzu dotarli do Wysp Korzennych. Niespełna sto lat później Holenderska Kompania Wschodnioindyjska założyła swoje liczne magazyny przeładunkowe na Jawie czyniąc z wyspy ważny węzeł handlowy. Dzięki temu wkrótce Holendrzy stali się czołowymi importerami herbaty do Europu. Dzięki rozwiniętemu handlowi z Japonią i Chinami magazyny na Jawie pękały w szwach, a towar nieustającą rzeką płynął do Amsterdamu. Również Holendrzy posadzili pierwszą herbatę w Indonezji w roku 1684 używając w tym celu nasion przywiezionych z Japonii.

Uprawy herbaty nie rozwijały się tam jednak dynamicznie, aż do roku 1878 kiedy to zachęceni sukcesami Brytyjczyków w Assamie Holendrzy sprowadzili na miejsce odmiany chińskiej herbatę assamską. Plantacje na Jawie udały się doskonale więc w 1900 roku rozpoczęto uprawę odmiany assamskiej na Sumatrze. Druga wojna światowa miała zły wpływ na przemysł herbaciany w Indonezji. Już w roku 1942 przed inwazją Japońską plantacje zaczęły popadać w ruinę. Dobra lokalizacja strategiczna wysp Indonezji sprawiła, że wojna odcisnęła piętno na tym kraju doprowadzając na wiele lat produkcję herbaty na skraj upadku. Dopiero pod koniec lat osiemdziesiątych XX wieku wdrożono nowe plany i programy na plantacjach i przemysł herbaciany zaczął się znów rozwijać.

Autorem tekstu jest Rafał Przybylok