Prowincja Anhui: historia herbaty w Chinach

Anhui to prowincja we wschodnich Chinach znajdująca się w dorzeczu Jangcy i Żółtej Rzeki, cechująca się podzwrotnikowym, monsunowym klimatem. Znajdują się tutaj niewysokie góry. Prowincja ta jest ważnym rolniczym obszarem Chin oraz ważnym ośrodkiem słynącym z produkcji herbaty.

Pierwsze uprawy w Anhui datuje się na czasy dynastii Song, czyli nie wcześniej niż X wiek naszej ery. Prawdziwy rozkwit jednak przeżyła później. Sława tego obszaru związana z herbatą jest jednak starsza, bo wiadomo o wywożeniu stąd dzikiej herbaty do innych regionów kraju już w VII wieku.

Najbardziej charakterystyczne dla tej prowincji są słynne góry Huangshan. Pasmo gór żółtych zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Są to niezwykle malownicze góry, słynące z pięknych wschodów słońca oraz morza mgieł, czyli zjawiska zalegania chmur poniżej szczytów tak, że można obserwować je z góry. Zarówno to zjawisko, jak i same góry pojawiają się w chińskiej sztuce od niepamiętnych czasów.

Herbaty pochodzące z Anhui

Prowincja Anhui ważna jest dla każdego miłośnika herbaty, ponieważ pochodzi stąd kilka słynnych herbat goszczących stale na liście wielkich dziesięciu herbat chińskich, czyli swoistym rankingu, który wypunktowuje najsłynniejsze chińskie herbaty. Anhui słynie z takich rarytasów jak Tai ping Hou Kui, Liu An Gua Pian, Huangshan Mao Feng, czy wreszcie czarna herbata Keemun. Wiele z nich tak bardzo doceniono na całym świecie, że nie tylko stały się rozpoznawalne poza Chinami ale również historie ich powstania obrosły legendami. Słynna Huangshan Mao Feng miała powstać za sprawą pięknej dziewczyny, do której zalecało się wielu mężczyzn, lecz ona miała już swojego wybranka. Chłopak był jednak ubogi i nie mógł liczyć na jej rękę, ponieważ ojciec zdecydował się oddać ją pewnemu staremu bogaczowi. Człowiek ten był podły i dowiedziawszy się, że jego narzeczona planuje uciec przed ślubem ze swym wybrankiem kazał ją uwięzić, a jego zabić. Gdy dziewczyna odnalazła ciało ukochanego, zaczęła płakać tak długo i obficie, że zamieniła się w deszczową chmurę, on zaś pod wpływem jej łez zamienił się w herbaciany krzew.

Herbata Tai ping Hou Kui zwana głową małpy – z kolei – wyrosła na grobie króla małp, który umarł z rozpaczy odnalazłszy martwego syna. Przyglądający się temu wieśniak oddał ostatnią posługę małpie i jej synowi, a nagrodzony został przed ducha małpiego króla nowym krzewem herbacianym. Inna wersja nie uśmierca małp, lecz mówi o wycieńczeniu poszukującego syna małpiego króla. Wieśniak zabrał króla do siebie i wyleczył go, a ten obiecał pomóc mu przy zbiorach herbaty. Herbata, którą zbierała małpa okazała się wyjątkowa i nazwaną ją na pamiątkę tego wydarzenia.

Herbata Keemun

Najbardziej światową karierę zrobiła czarna herbata Keemun, która powstała stosunkowo niedawno, ponieważ w XIX wieku. Pewien pochodzący Anhui urzędnik zatrudniony w Fujianie był miłośnikiem herbaty. Kiedy – po kompromitacji – został zwolniony i wrócił do ojczyzny postanowił do końca życia zająć się produkcją herbaty. Spędzając długie lata w Fujian nie tylko obserwował jak produkuje się tam herbatę czarną, lecz także nauczył się wiele o gustach ludzi zachodu i widząc kwitnący handel, postanowił produkować herbatę czarną. W Anhui nie produkowano takiej herbaty, ale on – w brew radom i przestrogom – zaczął produkcję metodami z Fujianu używając szczepów z Anhui. Tak powstała herbata okazała się strzałem w dziesiątkę. Uchodziła i do dziś uchodzi za najlepszą czarną herbatę z Chin. Była ulubioną herbatą Brytyjskiej rodziny królewskiej, zdobyła odznaczenia na targach we Włoszech i w San Francisco. Stała się najdroższą czarną herbatą sprzedawaną w Ameryce Północnej i do dziś kojarzy się z luksusem i wysoką jakością.

Obecnie w Anhui, słynnej ojczyźnie najlepszych herbat, produkuje się ponad 100 tys. ton suszu rocznie z upraw na powierzchni 170 tys. hektarów w trzech głównych górzystych regionach prowincji: w górach Dabie, Huangshan i Jingting.

Autorem tekstu jest Rafał Przybylok