Zielona herbata Lung Ching

Herbata zielona Lung Ching, czyli Smocza Studnia to jedna z najbardziej znanych herbat zielonych na świecie. Niezmiennie zajmuje pierwsze miejsce na liście dziesięciu wielkich herbat chińskich. Jest to nie tylko obowiązkowa pozycja na półce każdego entuzjasty herbaty, ale także powszechnie dostępny produkt w większości herbaciarni i sklepów specjalistycznych. Jej charakterystyczne liście są trudne do pomylenia z jakąkolwiek inną herbatą. Skąd się wzięła? Jak się ją produkuje? No i przede wszystkim jak ją parzyć?

Parzenie herbaty Lung Ching

Parzenie herbaty Lung Ching powinno się odbywać tak jak typowych chińskich herbat.

• Zachodnie parzenie zielonej herbaty Lung Ching: używamy około 2-3 g na każde 120 ml wody. Temperatura parzenia to około 80 st.C. Czas parzenia powinien wynieść około 2-3 minut.
• Parząc techniką wschodnią: powinniśmy użyć około 3-4 g na każde 100 ml wody w temperaturze 80-85 st.C. Parzenie powinno trwać 15-30 sekund w zależności od upodobań. Po trzecim parzeniu można zwiększyć temperaturą wody.

W Chinach parzy się chętnie tę herbatę w wysokich szklankach. Niektórzy, przy herbacie wyższej jakości polecają wlać do naczynia około 1/3 wody po czym wsypać herbatę, a następnie, po chwili wlać resztę wody.

Produkcja herbaty Lung Ching

Obróbka herbaty Lung Ching zaczyna się, jak przy wszystkich herbatach, od zbioru i więdnięcia liści. Ręczny zbiór najmłodszych listków jest dość żmudny i wymaga zebrania około 60000 pączków do wyprodukowania kilograma herbaty. Więdnięcie na bambusowych matach odbywa się do momentu osiągnięcia przez liście odpowiedniej wilgotności. Czas ten zależy od wilgotności samych liści oraz pogody. Następnie herbata powinna być podprażana na wokach dla dezaktywacji enzymów utleniających, choć większość produkowanych dziś herbat jest wstępnie obrabiana maszynowo. Dopiero potem mistrz herbaciany praży liście na sucho, podrzucając je i dociskając do woka rozgrzanego do około 200 st.C. Dociskanie liści jest wielką sztuką ponieważ przy tak wysokiej temperaturze zachodzi ryzyko spalenia liścia, nie mówiąc już o poparzeniach dłoni. Odpowiednie dociśnięcie zaś daje charakterystyczny, spłaszczony kształt. Po prażeniu herbata jest suszona. Usunięte wtedy też zostają włoski pokrywające najmłodsze liście toteż nie powinniśmy ich znaleźć w gotowej herbacie.

Liście herbaty Lung Ching mają postać podłużną i spłaszczoną ich kolor jest żółto-zielony. Aromat przywodzi na myśl orzechy, co jest cechą rozpoznawcza tej herbaty.

Legenda o herbacie Lung Ching

Na temat powstania tej herbaty opowiadane są legendy. Najbardziej znana z nich mówi o cesarzu z dynastii Song. Miał on odwiedzać świątynię nad Jeziorem Zachodnim i zobaczyć przy pracy zbieraczki zrywające liście z rosnących tam krzewów herbacianych. Zachwycony tym widokiem przyłączył się do zbiorów, lecz na wieść o chorobie cesarzowej, natychmiast ruszył w powrotną drogę. Garście herbaty włożył za pazuchę swej szaty. Po podróży liście spłaszczyły się pod jego koszulą i wydzielały przyjemny zapach, który od razu poczuła cesarzowa. Napar z tej herbaty przywrócił jej zdrowie zaś na pamiątkę tych wydarzeń herbatę Lung Ching produkuje się do dziś, nadając jej liściom płaski kształt. Osiemnaście krzewów przy świątyni, z których zbierał liście cesarz, zostały objęte specjalną protekcją, a produkowana z nich herbata była częścią daniny na cesarski dwór.

Prawdziwa historia herbaty Lung Ching

Bardziej udokumentowana historia mówi o cesarzu Kangxi z dynastii Qing, który odwiedzał świątynie i tam został ugoszczony herbatą, która zasmakowała mu tak bardzo, że nadał osiemnastu krzewom status cesarskich. Tak czy inaczej do dziś uprawia się te krzewy i produkuje z nich herbatę osiągającą zawrotne ceny.

Najcenniejsza herbata Lung Ching pochodzi z wczesnowiosennego zbioru. Mowa tu o słynnej herbacie sprzed święta Qingming, które wypada w pierwszych dniach kwietnia. Jedynie około 1/4 wiosennej herbaty Lung Ching produkuje się w tym terminie. Osiąga ona zawrotne ceny. Nazwa herbaty pochodzi od pobliskiego źródła. W tej studni woda źródlana miesza się słabo z deszczową, co powoduje powstanie smug i wirów, które przypominały miejscowym tańczącego smoka. Źródło otrzymało więc nazwę smoczej studni i wierzono, że naprawdę żyje w niej smok.

Obecnie nad Jeziorem Zachodnim w prowincji Zhejiang znajduje się pięć wiosek produkujących oryginalną herbatę Lung Ching. Najlepsza pochodzi z wioski Shifeng. Herbata w tym stylu jest teraz szeroko produkowana w innych prowincjach, a nawet poza Chinami.

Wyróżnia się podstawowe kultywary krzewów herbacianych do produkcji Lung Chinga. Najpopularniejszą obecnie odmianą jest nowy kultywar nazywany long jing 43, oryginalnie jednak herbatę tę do lat ’50 ubiegłego wieku wytwarzano głównie z kultywaru qun ti zhong. Mającego nieco inny czas wegetacji. Uważa się, że to właśnie zawrotne ceny jakich można było żądać za herbatę zbieraną przed świętem Qingming sprawiły, że wyhodowano kultywar dający plon wcześniej.

Autorem tekstu jest Rafał Przybylok